" Pamiętaj o mnie 2/5 "

Numer scenariusza: 4

Tytuł:" Pamiętaj o mnie 2/5 "

Z: Ty i Min Yoongi (Suga - BTS )

Długość : 5 częściowy 

Dla: Choi 

Gatunek: hetero

_______

Siedziałaś na podłodze bezradnie, a do twoich oczu zaczęły napływać łzy. W głowie panowała pustka. Całkowicie opadłaś z sił.

Spojrzałaś na gazetę która leżała koło ciebie i nagle zauważyłaś, że pod artykułem jest podane w jakim szpitalu się teraz znajduje. Okazało się, że szpital jest w całkiem innym mieście, a dojechanie do niego autobusem może ci zająć nawet 2 godziny. Mimo wszystko wiedziałaś, że musisz tam pojechać.

 Gwałtownie poderwałaś się z miejsca, chwyciłaś gazetę i krzyknęłaś:

- Muszę wyjść! - nie czekając na odpowiedź wyszłaś z domu zatrzaskując za sobą drzwi.

Przez całą drogę myślałaś tylko o nim. Czarne myśli nie dawały ci spokoju. Cała byłaś roztrzęsiona.

Gdy autobus zatrzymał się na przystanku natychmiast z niego wyskoczyłaś i pobiegłaś w stronę szpitala. Okolice w których się teraz znajdowałaś były ci całkowicie nieznane, ale intuicyjnie wiedziałaś w którą stronę masz biec. To wszystko dzięki niemu.

Ten moment przypominał ci scenę z Dramatu. Wiatr nerwowo ocierał się o ciebie, a ty biegłaś, biegłaś do osoby bez której nie wyobrażałaś sobie życia.

W końcu ujrzałaś budynek szpitala. Gdy wbiegłaś do budynku szybko złapałaś pierwszą lepszą pielęgniarkę i zapytałaś:

- Przepraszam. Gdzie leży chłopak który miał wypadek dziś rano?

- Niestety teraz nie można go odwiedzać.

Po usłyszeniu informacji serce mocno cię zakuło.

- Ale ja muszę się z nim zobaczyć.

Kobieta popatrzyła teraz na ciebie nieco łaskawszym spojrzeniem.

- Kim ty dla niego jesteś?

Spojrzałaś na kobietę z oczami pełnymi łez i odpowiedziałaś:

- Przyjaciółką.

Uśmiechnęła się delikatnie i wskazała ci drzwi do sali w której się znajdował. Podeszłaś do drzwi i chwyciłaś za klamkę. Jednak nie otworzyłaś ich.

- Co powinnam teraz zrobić? Może on nie chce żebym go zobaczyła w takim stanie. Może nie powinnam tego robić. 

Jednak to co do niego czułaś było silniejsze. Nacisnęłaś klamkę i powoli weszłaś do środka. Ujrzałaś postać leżącą na łóżku. Podeszłaś bliżej.. spał. Na jego widok odetchnęłaś ciężko, byłaś szczęśliwa, że możesz być koło niego, że wcale nie jest z nim tak źle jak ci się wydawało. Wyglądał tak słodko gdy spał. Myślałaś, że twoje serce zaraz eksploduje ze szczęścia. Wpatrując się w niego zagryzłaś dolną wargę i delikatnie pogładziłaś go po włosach. Nadal spał, musiał mieć naprawdę bardzo mocny sen. 

- Ciekawe o czym tak mocno śnisz. - powiedziałaś uśmiechając się

Przybliżyłaś się do niego i delikatnie pocałowałaś w policzek.

Chłopak poruszył się i polowi otworzył oczy. Ujrzawszy cię uśmiechną się delikatnie.

- ___? To naprawdę ty? - spytał

Pokiwałaś potwierdzająco głową, a po twoim policzku spłynęła łza. 

- Dlaczego płaczesz? - spytał.

- Nie przejmuj się, to ze szczęścia.

Suga wytarł ci łzę spływającą po policzku i mocno cię przytulił

- Tak bardzo się cieszę, że cię widzę. - powiedział jeszcze bardziej cię przytulając. 

Byłaś taka szczęśliwa. W twoim sercu znowu zapanował spokój. Był koło ciebie i się uśmiechał, to ci wystarczało. Po chwili osunęłaś się delikatnie i spytałaś:

- Co się wtedy stało? Dlaczego zasłabłeś?

Chłopak spuścił głowę w dół i przegryzł wargę. Wpatrywał się w podłogę nerwowo rozglądając na wszystkie strony.

- Ten dzień miał być bardzo ważny...

zaczął i dalej zastanawiał się jak powinien dokończyć.

- Dziś miałem zrobić coś na co czekałem bardzo długo.

Wpatrywałaś się w niego z zaciekawieniem. Nie wiedziałaś co ma na myśli, więc byłaś trochę niespokojna.

- Dziś chciałem.. chciałem ci powiedzieć co do ciebie czuję. Tak bardzo się bałem twojej reakcji, że gdy byłem nie daleko szkoły i wiedziałem, że zaraz cię zobaczę zasłabłem.

Powiedziawszy to niepewnie uniósł głowę i spojrzał na ciebie. Kochany Suga miał taki strach w swoich pięknych oczach jakby miał iść na ścięcie.

- To najpiękniejsza rzecz jaką w życiu usłyszałam. - powiedziałaś uradowana i rzuciłaś mu się w ramiona.

- Tak bardzo Cię Kocham. - powiedział trzymając cię w swoich objęciach. 

- Ja ciebie też. - powiedziałaś.

Jego bliskość była dla ciebie czymś najpiękniejszym. Sam on był dla ciebie jak ósmy cud świata.

- A tak w ogóle to kiedy cię wypuszczą? - spytałaś

- Nie mam pojęcia. Za nim to zrobią czeka mnie jeszcze operacja głowy.

- Operacja...Operacja.. głowy? - ciężko ci było przyjąć tą informację do siebie.

- Tak. Muszą to zrobić. Słyszałem, że jeśli operacja się nie powiedzie można stracić pamięć. - powiedział 

Zrobiło ci się słabo. To nie było to co chciałaś usłyszeć. Chłopak widząc twoją minę uśmiechną się i dodał:

- Ale nie przejmuj się. Mnie to nie dotyczy. Mają tu bardzo dobrych lekarzy. - powiedziawszy to pogładził cię po włosach.

Od tamtej pory dzień e dzień przychodziłaś do niego z odwiedzinami. Tak bardzo brakowało ci go w codziennym życiu. Odwiedziny u niego były dla ciebie jedyną okazją żebyś mogła poczuć się szczęśliwa i o wszystkim zapomnieć. 

Jednak pewnego dnia gdy przyszłaś żeby go odwiedzić usłyszałaś, że już nie możesz go odwiedzać z powodu zbliżającej się operacji. Zasmucił cię fakt, że nie możesz go zobaczyć, ale jednocześnie pocieszałaś się, że już nie długo będzie po wszystkim i znów wszystko wróci do normy.

Minął już tydzień od kąt go nie wiedziałaś. W twoim sercu panowała pustka.

Pewnego dnia gdy szłaś do szkoły ujrzałaś w oddali sylwetkę chłopaka która była ci tak dobrze znana.

- Suga. - szepnęłaś

Poczułaś jak w twoich oczach stanęły łzy. Mimo to w sercu znów pojawiło się szczęście. Podszedł bliżej i spojrzał na ciebie tym samym wzrokiem jak w dniu kiedy pierwszy raz się zobaczyliście.

- Cześć. Nazywam się Suga i jestem tu nowy.

Nagle łzy które siedziały ukryte pod powiekami zaczęły spływać po twoich policzkach jena za drugą. Zrozumiałaś, że lekarze w których tak mocno wierzył zawiedli go.

- A ja jestem ___. Chodź.. oprowadzę cię po szkole. - powiedziałaś ocierając łzy.

~ Kawai