" Dżemin "

Numer scenariusza: 18

Tytuł: " Dżemin "

Z: Ty i Park Jimin ( Jimin - BTS )

Dłuość: 1 częściowy 

Dla: Wisior

Gatunek: hetero

_______

Leżałaś na łóżku. Wpatrywałaś się w jego ciemne oczy pełne iskierek. Wzrokiem śledziłaś każdy fragment jego ciała i najmniejszy ruch. Był piękny, wręcz idealny. Mogłabyś całymi dniami się mu przyglądać i słuchać jego głosu.

Nagle chłopak zniknął. Westchnęłaś i leniwie wstałaś z łóżka aby podłączyć swój telefon do ładowarki. Gdy się naładuje planowałaś powrócić do oglądania filmików z Jimin'em. Był on twoim bias'em w zespole, który po prostu kochałaś. Niecierpliwie wyczekiwałaś ich koncertu w swoim kraju. Obiecałaś sobie, że, gdy już będzie zrobisz wszystko żeby tam być.

Za jakiś czas do twojego pokoju weszła mama i poprosiła cię abyś wybrała się na małe zakupy. Ogarnęłaś się i ruszyłaś do sklepu. Szłaś sobie mając na uszach słuchawki z, których rozbrzmiewały piosenki BTS. Gdy tylko słyszałaś ich głosy na twojej twarzy pojawiał się ogromny uśmiech. Tak więc szłaś z ogromnym bananem na mordce, ciesząc się sama do siebie.

Gdy już weszłaś do sklepu kupiłaś wszystkie rzeczy z listy i wyszłaś kierując się do domu. Nagle coś przyciągnęło twój wzrok. Aż rozchyliłaś szeroko usta, a twoje oczy zrobiły się znacznie większe. Zakupy wypadły ci z rąk. Nie mogłaś wykonać żadnego ruchu. Stałaś wpatrując się w kawałek papieru jak zaczarowana. Twoim oczom ukazał się plakat z siódemkom dobrze znanych ci postaci. Widniał na nim napis " BTS w Polsce ". Czytałaś treść plakatu od nowa i od nowa. Dopiero, gdy zrobiłaś to chyba setny raz dotarło do ciebie co to oznacza. Nagle zaczęłaś skakać, piszczeć i śmiać się przez łzy. Ignorując spojrzenia przechodzących ludzi. Nie mogłaś się uspokoić. To był cios prosto w twój słaby punkt. Zebrałaś z ziemi zakupy i uradowana w podskokach poleciałaś do domu. Gdy weszłaś do domu, zaczęłaś się drzeć, że BTS mają koncert w Polsce. Nie mogłaś opanować emocji. Tak długo na to czekałaś. Postanowiłaś kupić Vip'a. Uczyłaś się Koreańskiego z czystej pasji i czułaś, że byłabyś w stanie się dogadać. Już nie mogłaś się doczekać aż staniesz ze swoim bias'em twarzą w twarz. Dużym plusem było to, że mieszkałaś w stolicy dzięki czemu żaden koncert nie był dla ciebie problemem jeśli chodzi o dojazd, nocleg itd.

Codziennie śledziłaś informacje tak aby nic ci nie umknęło. Pewnego dnia przeczytałaś, że BTS już są w Warszawie. Twoje serce przyśpieszyło bicie. Koncert zbliżał się ogromnymi krokami. Już nie długo miałaś usłyszeć ich cudowne głosy na żywo. Nagle do twojego pokoju wparował tata oznajmiając ci, że skończył się dżem. Ta wypowiedź była jednoznaczna. Oznaczało to, że masz podskoczyć do sklepu. Niechętnie ubrałaś się do wyjścia i ruszyłaś do sklepu. Mijając wszędzie porozwieszane plakaty przez twoje ciało przechodziły dreszcze emocji.

Weszłaś do sklepu i skierowałaś się w stronę działu z dżemami. Zaczęłaś szukać mającego za cel smaku. W końcu znalazłaś. Wzięłaś do ręki słoiczek i odwróciłaś się od półki, by pójść do kasy. Jednak tego nie zrobiłaś. Stanęłaś w miejscu sparaliżowana. Przed tobą stał Jimin beztrosko grzebiąc wśród słoiczków z dżemami. Oczywiście upuściłaś słoiczek, a on rozbił się na mnóstwo kawałeczków brudząc podłogę swoją zawartością.

Chłopak słysząc dźwięk tłuczonego szkła gwałtownie odwrócił się w twoją stronę. Widząc go z tak bliska nie byłaś w stanie nic zrobić. Ledwo co oddychałaś. Nagle ocknęłaś się słysząc głos jednej z pracowni sklepu.

- Będzie pani musiała za to zapłacić.

Chłopak spojrzał na kobietę zszokowanym wzrokiem nie rozumiejąc ani słowa. Jednak widząc, że wyciągasz portfel zrozumiał o co chodzi. Był szybszy i dał kobiecie pieniądze, po czym odeszła.

- Dziękuję, ale ja powinnam to zrobić. - wydusiłaś z siebie

- Znasz Koreański???

Był bardzo zdziwiony i uradowany jednocześnie. Wyglądał jakby w końcu znalazł swój gatunek na bezludnej wyspie.

- Troszeczkę. Sama się uczę.

Cały czas się trzęsłaś. Nie mogłaś uwierzyć w to co się właśnie działo.

- Bardzo fajna bluzka.- powiedział

- To moja ulubiona, ponieważ jest na niej logo mojego ukochanego zespołu.

- Też lubię ten zespół. - zaśmiał się
Jego szczery uśmiech na żywo był jeszcze piękniejszy. Czułaś jak cała drżysz z emocji. 
- Zapomniałabym. Muszę ci oddać za ten dżem.
- Wystarczy, że spędzisz ze mną czas.
Usłyszawszy te słowa poczułaś jak wszystko aż się w tobie gotuje. Nie mogłaś uwierzyć w to co właśnie usłyszałaś. Spędzić czas ze swoim biasem. Jak do tej pory wydawało się to nie możliwe.
- Jeśli to nie problem. - uśmiechnęłaś się
Gdy już w końcu zakupiłaś dżem wyszliście ze sklepu i udaliście się na lody. Bardzo je lubiłaś, a, że na dworze było dość gorąco uznałaś to za dobry pomysł. Po kupieniu lodów poszliście do parku. Na przemian zadawaliście sobie różne pytania. Przy okazji opowiedziałaś mu jak poznałaś BTS i za co cenisz ten zespół. Teraz miałaś okazję tyle mu opowiedzieć. Podziękować za to co robi, jaki jest. Byłaś taka podekscytowana, a z twoich ust wylewało się mnóstwo słów prosto od serca. Było po nim widać, że bardzo go to cieszy. Na jego ustach pojawiał się coraz większy uśmiech.
- Tak się cieszę, że ciebie poznałem...
Przerwał swą wypowiedź nie wiedząc jak dokończyć zdanie, gdyż nie znał twojego imienia.
- No tak, zapomniałam się przedstawić. Przepraszam. Nazywam się ___.
- Mieć taką fankę jak ty ___ to skarb.
Cios prosto w serce. Po tak długim czasie bycia wierną A.R.M.Y słyszysz takie słowa. Nawet o tym nie marzyłaś.
- Usłyszałem od ciebie tyle szczerych i ciepłych słów. To bardzo motywuje i dodaje siły. Dziękuję. - dodał
Pod wpływem emocji rzuciłaś mu się na szyję. Nie myślałaś co robisz. Puściły cię wszystkie emocje, które jak do tej pory dusiłaś w sobie. Gdy zorientowałaś się co tak właściwie zrobiłaś i tak nie potrafiłaś go puścić. Zbyt mocno i długo marzyłaś o tym momencie. Ku twojemu zdziwieniu on także cię objął. Zamknął cię w mocnym uścisku wtulając się w ciebie. Po twoich policzkach zaczęły spływać łzy. Sama nie wiedziałaś czy to ze szczęścia, czy wzruszenia. Na pewno jedno i drugie.
W końcu odsunęliście się od siebie, po nie wiadomo jak długim czasie. Spojrzeliście sobie prosto w oczy. Jego niemalże czarne tęczówki wyglądały jak morska głębia i wydawały się nie mieć dna. Mogłabyś zatopić swoje spojrzenie w jego oczach na zawsze. Patrząc na niego zapominałaś o całym świecie. Czułaś się jak we śnie, ale on naprawdę tu był. Był tu twój Jimin... Dżimin... Dżemin. Nagle się ocknęłaś.
- Zapomniałam zanieść dżem do domu. Pewnie się martwią, że tak długo mnie nie ma. Muszę iść.
- Pójdę z tobą.
Kiwnęłaś twierdząco głową i ruszyliście w kierunku twojego domu. Gdy dotarliście na miejsce poszłaś do kuchni zanieść dżem, po czym zabrałaś chłopaka do salonu gdzie byli twoi rodzice.
- To Jimin z BTS. - oznajmiłaś
- Annyeong haseyo. - powiedział kłaniając się nisko
Na twarzach twoich rodziców wymalowało się zdziwienie i niedowierzanie.
- Co to znaczy? - usłyszałaś dyskretne pytanie mamy
- Dzień dobry. - odpowiedziałaś
- Ach tak, Annyeong haseyo. - odpowiedzieli rodzice
- To my już pójdziemy do mojego pokoju. - oznajmiłaś zostawiając w pokoju swoich rodziców, którzy nadal nie kontaktowali co i jak
- Rozgość się. - powiedziałaś, gdy już weszliście do twojego pokoju
Jimin od razu namierzył półkę na, której miałaś wszystkie ich albumy i powędrował w jej kierunku.
- Ładna kolekcja. - ucieszył się
- To moje skarby.
- Masz może jakiś marker?
- Zaraz poszukam.
Otworzyłaś szufladę, w której miałaś różne rzeczy do pisania, malowania itd, po czym wyciągnęłaś z niej poszukiwany przedmiot. Podałaś go Jimin'owi uśmiechając się.
- A teraz pozwól, że je wszystkie podpiszę.
- Naprawdę? Zrobisz to? Dziękuję.
Cieszyłaś się podskakując. Dostałaś tak zwanego napadu radości. Gdy już to zrobił oddał ci marker i usiedliście na łóżku.
- Już jutro koncert... Powinienem pójść na próbę.
- Racja, więc idź. Nie mogę cię zatrzymywać.
- Chciałabyś pójść ze mną?
- Nie chcę robić kłopotu.
- To żaden kłopot.
- Tak myślisz? Więc chcę.
- To chodźmy. Nie mamy wiele czasu.
Powiedziawszy to złapał cię za rękę i pociągnął za sobą.
Biegnąc mijaliście piszczące fanki. Na początku czułaś się trochę niezręcznie, ale z czasem zaczęło ci się to nawet podobać. Biegł wciąż trzymając cię za rękę. Czułaś się jakbyś grała w jakimś filmie. Gdy dotarliście na miejsce Jimin swobodnie otworzył drzwi do sali ćwiczeń. Za to ty trzymałaś się tyłów nie wiedząc jak się zachować.
- Oto A.R.M.Y, którą poznałem przy dziale z dżemami. - oznajmił
Słysząc to chciałaś zakopać się pod ziemie. No lepiej nie mógł cię przedstawić.
- Chciałbym żebyście ciepło ją przywitali. Zasługuje na to. - dodał
Chłopcy radośnie cię powitali, po czym zabrali się za próbę. Siedziałaś śledząc każdy szczegół choreografii i wsłuchując się w każdą nutę piosenki. To wyglądało jak prywatny koncert. Tylko dla ciebie. To co działo się teraz nawet nie miało miejsca w twoich snach.
Po zakończeniu próby Jimin odprowadził cię do domu. Cała droga minęła zaskakująco szybko w miłej atmosferze. Zatrzymaliście się przed drzwiami.
- To do jutra. - uśmiechnął się
- Do jutra.
Odwzajemniłaś uśmiech i weszłaś do domu.
Następnego dnia wstałaś wcześnie rano. Już dziś był ten dzień. Dzień o, którym tak długo marzyłaś. Szybko zjadłaś śniadanie, ubrałaś się oraz wykonałaś wszystkie inne potrzebne czynności, po czym wyszłaś z domu. Szłaś dość żwawym krokiem, by jak najszybciej zająć miejsce w kolejce. 
Pod wieczór już byłaś w środku. Miałaś miejsce pod samą sceną. Za jakiś czas na scenie pojawiło się całe BTS. Nogi aż się pod tobą ugięły. Podczas, gdy patrzyłaś na Jimin'a twoje nogi wydawały się być z waty, a twoje serce biło jak oszalałe. Przez cały koncert co chwilę nawiązywałaś z nim kontakt wzrokowy. Czułaś się najszczęśliwszą dziewczyną na świecie.
Po zakończeniu występu przyszedł czas na spotkanie z Bangtanami twarzą w twarz. Co umożliwiał ci specjalny bilet.
Po zamienieniu paru słów z każdym z osobna w końcu dotarłaś do Jimin'a.
- Dobra robota. Było super. - powiedziałaś podekscytowana
- Starałem się.
- Wiem. Zawsze się starasz.
- Ale dziś starałem się jeszcze bardziej, ponieważ ty stałaś w pierwszym rzędzie.
Nagle rozmowę przerwało wam popędzanie. W takich okolicznościach nie mieliście za dużo czasu.
- Spotkajmy się na lotnisku przed wyjazdem. - dodał szybko
Kiwnęłaś twierdząco głową i odeszłaś.
W dniu wyjazdu pojawiłaś się na lotnisku przed czasem. Zauważyłaś sylwetkę chłopaka i ruszyłaś w jego stronę.
- Przyszłaś. - ucieszył się
Kiwnęłaś twierdząco głową szeroko się uśmiechając. W jego obecności nie potrafiłaś inaczej. Sprawiał, że uśmiech jak na złość nie chciał zejść z twojej twarzy.
- Dziś będziemy musieli się rozstać. - powiedział
Posmutniałaś. Te słowa brzmiały tak jakbyście musieli się rozstać na zawsze po długim czasie bycia razem. Jednak przecież tak nie było. Znaliście się krótko. Do tego cały czas mogłaś oglądać go w internecie. Czułaś się przy Jimin'ie swobodnie. Odczuwałaś z nim mocną więź. Darzyłaś go szczerym uczuciem, ale wiedziałaś, że jako idol nie może zostać z tobą.
- Niestety. - po twoim policzku spłynęła łza
Chłopak widząc cię w takim stanie przybliżył się do ciebie i lekko przytulił. To przekraczało twoje najskrytsze marzenia. Wtuliłaś się w niego i zamknęłaś oczy. Nie chciałaś go puszczać. Wreszcie spełniło się twoje marzenie, nie chciałaś tego stracić, ale wiedziałaś, że nie masz wyboru. Odsunęłaś się od niego.
- Musisz już iść. - oznajmiłaś ocierając łzy
Wiedziałaś, że nie powinnaś płakać tylko być wdzięczna za to co cię spotkało, ale to było silniejsze od ciebie. 
- Obiecuję, że o tobie nie zapomnę i będę robił wszystko żeby jeszcze kiedyś przylecieć do Polski... Jeśli nie przez koncert to z własnej woli.
Te słowa na nowo rozpaliły w twoim sercu ogień. Wierzyłaś w te słowa, chciałaś wierzyć. Przecież musiałaś żyć dalej. Jimin jeszcze raz przyciągnął cię do siebie i mocno przytulił. Tym razem o wiele mocniej. Trzymał cię tak jakby nigdy nie zamierzał puścić. Po dłuższej chwili odsunęliście się od siebie.
- Do zobaczenia ___.
- Do zobaczenia Jimin.

~ Kawai

Kochani, wierzmy, że marzenia się spełniają, a będzie nam się żyło weselej.. ^^

" Obudziłaś się "

Numer scenariusza: 17

Tytuł: " Obudziłaś się "

Z: Ty i Park Jimin ( Jimin - BTS )

Długość: 1 częściowy 

Dla: Karmelove

Gatunek: hetero

_______

Właśnie skończyłaś się pakować nad morze. Jak zwykle spakowałaś pól swojego pokoju. Stety, niestety nie jechałaś tam odpoczywać. Załatwiłaś sobie pracę na czas wakacji. Miałaś się zajmować sprzedawaniem lodów. Wydawało ci się, że to będzie przyjemna praca, więc nie stresowałaś się zbytnio.

Pożegnałaś się z rodziną i ruszyłaś w stronę stacji kolejowej. Za niedługo nadjechał twój pociąć. Szybko do niego wsiadłaś i zaczęłaś szukać jakiegoś miejsca żeby usiąść. Udało ci się znaleźć całkiem pusty przedział. Zajęłaś miejsce koło okna. Założyłaś słuchawki, włączyłaś swoją ulubioną piosenkę i zaczęłaś się przyglądać widokom za oknem.

Na kolejnej stacji do twojego przedziału dosiadł się jakiś mężczyzna. Cały czas czułaś na sobie jego wzrok, przez co było ci niezręcznie. Postanowiłaś to zakończyć i po prostu się przesiąść. Zebrałaś swoje rzeczy i ruszyłaś w kierunku wyjścia z przedziału. Nagle mężczyzna wyciągnął swoją nogę przed siebie, zagradzając ci w ten sposób drogę.

- Chciałabym przejść. - oznajmiłaś

Jednak on ani drgnął. Postanowiłaś po prostu przejść przez przeszkodę, niestety nie udało ci się to. Mężczyzna uniósł nogę przez co zahaczyłaś o nią swoją i wylądowałaś na podłodze.

- Co to ma znaczyć?! - krzyknęłaś

Nic nie odpowiedział, tylko podniósł się z miejsca i zaczął do ciebie zbliżać. Nagle drzwi od przedziału się rozsunęły i usłyszałaś czyjś głos.

- Czy mogę się tu do...

Osoba nie dokończyła, gdy zobaczyła ciebie leżącą na podłodze.

- Wszystko w porządku? - spytał młody chłopak kucając przy tobie

Nic nie odpowiedziałaś tylko skierowałaś swoje spojrzenie na mężczyznę, który jeszcze przed chwilą cię zaczepiał. On natomiast niepocieszony nagłym zwrotem akcji szybko zabrał swoje rzeczy i wyszedł.

- Na pewno nic ci nie jest? - upewnił się i pomógł ci wstać

- Wszystko ok. Dziękuję.

- Mógłbym tu usiąść?

Kiwnęłaś twierdząco głową i uśmiechnęłaś się lekko, po czym zajęłaś swoje miejsce. Reszta drogi minęła w milczeniu.

Pociąg zaczął się zbliżać do twojej stacji. Szybko wstałaś i zaczęłaś ogarniać swoje rzeczy.

- Też teraz wysiadam. Pomogę ci z bagażem. - oznajmił

- Dziękuję, ale poradzę sobie sama. Twoja torba też na pewno nie jest lekka.

- To żaden problem. - uśmiechnął się

Gdy już wydostaliście się na zewnątrz podziękowałaś po czym każdy z was poszedł w swoją stronę. 

Już za jakieś 15 minut byłaś na miejscu. Twoja pracodawczyni zaprowadziła cię do pokoju w, którym będziesz mieszkać żebyś zostawiła swoje rzeczy. Po czym wzięła cię ze sobą żeby wszystko ci pokazać i wytłumaczyć. Twoim miejscem pracy miała być budka z lodami po drodze na plażę. Zapowiadało się miło.

- Oczywiście nie będziesz tu pracować sama. W tym miejscu są potrzebne co najmniej dwie osoby. - powiedziała kobieta

Trochę się zdziwiłaś. Myślałaś, że będziesz tu sama. Z jednej strony ucieszyło cię to. Zawsze raźniej i będzie z kim porozmawiać.

- Zaczynasz od jutra. Teraz idź się zregenerować po podróży. - dodała

Poszłaś do swojego pokoju i rzuciłaś się na łóżko. Trochę się bałaś przez świadomość, że jutro czeka cię ciężki pierwszy dzień. Byłaś też ciekawa z kim będziesz spędzać większość swojego czasu.

Następnego dnia miałaś pobudkę o 7. Szybko coś zjadłaś, ogarnęłaś się i poszłaś do pracy. Gdy dotarłaś na miejsce zauważyłaś jakąś dziewczynę. Uradowana podeszłaś do niej.

- Cześć. Będziemy razem pracować? - zagadałaś

- Słucham? Nie, nie. Ja tylko przyniosłam wam serwetki. Twój pomocnik już czeka.

Uśmiech trochę ci spadł, ale nie traciłaś nadziei. Weszłaś do budki i ujrzałaś znajomego ci już chłopaka.

- O. Więc to z tobą mam pracować? Super! - ucieszył się

Widząc jego głupkowaty uśmiech mimowolnie się uśmiechnęłaś. Wolałabyś żeby to była dziewczyna, ale z nim mogło być zabawnie. Do tego masz u niego dług.

- A tak w ogóle to co to za spóźnianie się pierwszego dnia pracy? - spytał

- To nie ja się spóźniłam tylko ty przyszedłeś za wcześnie. - obroniłaś się

- Phi. Chyba od dziś będę zmuszony być twoim prywatnym budzikiem.

- Nawet nie próbuj. - zaśmiałaś się

- Jestem Jimin. - podał ci rękę

- A ja ___.

Za jakiś czas przyszli pierwsi klienci. Kolejka rosła i rosła. Nawet nie podejrzewałaś, że będziecie mieli taki ruch. Gdy obsłużyliście ostatniego klienta ledwo żywi usiedliście na podłodze.

- Jeśli każdy dzień ma tak wyglądać to chyba zwariuję. - powiedziałaś

- Jak możesz tak mówić? Czy moje towarzystwo naprawdę jest aż tak uciążliwe?

- Przecież nie o to mi chodzi. Mówię o tempie pracy. - potargałaś mu włosy

- Zepsułaś moją fryzurę... Aish. Naprawdę. Co powinienem teraz z tobą zrobić?

- No nie obrażaj się.

- Spytałem jaką chcesz karę.

- Przepraszam... Nie wiedziałam, że aż tak cię to ruszy.

Nagle zbliżył się do ciebie na niebezpieczną odległość. Odsunęłaś się, ale nie wiele ci to dało, bo tuż za tobą była ściana. Znowu zaczął się do ciebie zbliżać. Już czułaś jego oddech na swoich ustach.

- Dzień dobry. Chciałbym kupić loda.

Szybko podnieśliście się z ziemi i wróciliście do pracy.

- Co to ma być? Zamówiłem średniego, a nie małego. - zwrócił ci uwagę klient 

- Przepraszam. Zrobię nowego.

- Dobra, ale tego też mi daj.

- Słucham?... Ale...

- W takim razie płaci pan za dwa. - wtrącił Jimin

- Ja płacę, więc wymagam.

- Wymaga pan darmowego loda. Takie rzeczy to nie u nas. Do widzenia. - dokończył sprawę Jimin

- Co ty wyprawiasz? Przez ciebie straciliśmy klienta. - powiedziałaś

- Wolałabyś żeby tak cię traktował?

- No nie. Dziękuję ci... znowu.

- Nie ma za co. Po prostu postaraj się bardziej stawiać na swoim. - powiedział ze zmartwionym wyrazem twarzy
Po zakończonej pracy każdy z was poszedł do swojego pokoju. Byłaś tak padnięta, że szybko zasnęłaś.
Następnego dnia obudziło cię głośne pukanie do drzwi. Szybko zerwałaś się z łóżka. Zarzuciłaś na siebie szlafrok i poszłaś je otworzyć. Gdy to zrobiłaś ujrzałaś swoją szefową.
- ___ szybko zbieraj swoje rzeczy i chodź za mną. - powiedziała kobieta
- Dlaczego tak nagle? Coś się stało?
- Przyjechali nowi pracownicy. Zabrakło mi pokoi, więc muszę cię dołączyć do kogoś.
Zaczęłaś zbierać swoje rzeczy. Po czym poszłaś za kobietą zostając w piżamie. Liczyłaś, że chociaż teraz trafisz na jakąś towarzyszkę do rozmów. Gdy dotarłyście na miejsce kobieta zapukała po czym weszła do środka prowadząc cię za sobą. Weszłaś do środka i ujrzałaś nikogo innego jak zdziwionego Jimin'a.
- Jimin to twoja nowa współlokatorka. Z racji tego, że pracujecie razem musicie dzielić ze sobą pokój. - oznajmiła kobita
Było po nim widać, że jest z tego powodu bardziej zadowolony niż przeciwny. Za to ty miałaś trochę inne zdanie.
- Czy mogłaby pani może przenieść mnie do jakiejś dziewczyny? - spytałaś starając się być grzeczna
- Jeśli nie pasują ci te warunki to możesz zrezygnować i wrócić do domu.
Kobieta spojrzała na ciebie jakby oczekiwała odpowiedzi. Widząc, że nie zamierzasz już nic powiedzieć opuściła pokój. Stałaś dalej przy drzwiach trzymając wszystkie swoje rzeczy.
- Co tak stoisz? Rozgość się. - usłyszałaś głos Jimin'a

Podeszłaś do szafy i zaczęłaś układać swoje rzeczy. Gdy już skończyłaś wzięłaś do ręki swój telefon i usiadłaś na jednym z krzeseł, które stały przy małym stoliku. Spojrzałaś na wyświetlacz i uświadomiłaś sobie, że dziś niedziela. Jedyny wolny dzień od pracy w tygodniu. Postanowiłaś wykorzystać ten czas. Wyjść na miasto, przejść na plażę itd. Przełożyłaś torebkę przez ramię i ruszyłaś do drzwi.
- Wychodzę. - oznajmiłaś
- Dokąd?
- Przejść się.
- Chodźmy razem! - krzyknął i poderwał się z łóżka
Poszliście na plażę. Ludzi oczywiście było jak mrówek. Po długim marszu w końcu znaleźliście kawałek wolnego miejsca i rozłożyliście koc. Gdy siedziałaś widziałaś kontem oka jak Jimin co chwilę się do ciebie przysuwa. Wydawało ci się to śmieszne i urocze jednocześnie. Czy on naprawdę myślał, że tego nie widzisz? Za jakiś czas temperatura wymusiła u niego ściągnięcie koszulki. Ten widok spowodował, że twoje poliki zalała fala rumieńców.
- Chyba ci się twarz spaliła na słońcu. - usłyszałaś jego głos
- To nie to.
- Więc co? - spytał z głupkowatym uśmiechem
- Przestań udawać, że nie wiesz i zostaw mnie w spokoju.
- Też powinnaś zdjąć koszulkę.
- Nie ma takiej potrzeby.
- Współczuję dziewczynom. Wolą się gotować w ubraniach niż je zdjąć, bo się wstydzą.
- Przestań już.
- Aaa rozumiem. Po prostu nie masz się czym pochwalić. Nawet nie wiesz ile potrzeba wysiłku żeby osiągnąć taki ABS jak...
Nie zdążył dokończyć, bo skoczyłaś na niego. Przeturlaliście się i skończyło się na tym, że wisiałaś nad Jimin'em.
- Powiedziałam " Przestań już ".
- Nie wiem czy jesteś świadoma jak fajnie musimy teraz wyglądać.
Znowu ten głupkowaty uśmiech. Poirytowana zeszłaś z niego i poszłaś w kierunku wody żeby zamoczyć się do kostek. Nie miałaś ochoty wchodzić dalej. Woda wydawała ci się za zimna.
- Idziemy popływać? - spytał Jimin
- Nie mam ochoty.
- Proszę.
Powiedziawszy to zrobił taką słodką minę, że uległaś. Szczenięce spojrzenie było czymś co zawsze cię ugięło. Poszłaś zostawić swoje rzeczy na kocu i wróciłaś do chłopaka. Niespodziewanie poczułaś jak chwycił twoją rękę. Zdziwiona spojrzałaś na niego. Jednak on jakby nigdy nic ruszył przed siebie. Gdy doszliście do momentu, że wody miałaś do około pasa puścił twoją rękę.
- Możemy już płynąć? - spytał
Kiwnęłaś twierdząco głową i popłynęliście. Gdy tak płynęłaś przed siebie mając przed oczami tylko wielkie morze. Ze świadomością, że on płynie koło ciebie. Poczułaś jak robi ci się ciepło na sercu.
Wróciliście na brzeg i zaczęliście zbierać swoje rzeczy, ponieważ powoli robiło się ciemni. Na plaży już zrobiło się luźniej, a twoimi włosami zaczął się bawić chłodny wiatr.
- Jimin... - zaczęłaś
- Hm?
- Mógłbyś poczekać ze mną na zachód słońca?
Chłopaka widocznie zdziwiła ta propozycja z twojej strony. Jednak było widać, że go to cieszy.
- Pewnie. - uśmiechnął się ciepło
Usiedliście na piachu. Poczułaś jak objął cię jedną ręką i mocno do siebie przytulił. Oparłaś głowę o jego ramię i zapomniałaś o całym świecie. W tym momencie nic się dla ciebie nie liczyło. Nic oprócz Jimin'a. Zachód słońca wydawał ci się piękniejszy niż zwykle, a twoje serce biło o wiele szybciej. Gdy słońce już się schowało za horyzont wstaliście z miejsca i ruszyliście w drogę powrotną.
Cały czas miałaś w głowie sytuację sprzed kilku minut. Wystarczyło, że pomyślałaś o tym jak siedzieliście przytuleni do siebie, a twoją klatkę piersiową zalewało ciepło. Nagle z rozmyślań wyrwało cię głośne trąbienie samochodu, które zabrzmiało w całej twojej głowie. Odwróciłaś się i oślepiły cię mocne światła samochodu. Strach aż cię sparaliżował. Nie zdążyłaś zareagować. Po chwili poczułaś mocne szarpnięcie do tyłu. Upadłaś na chodnik. Mocno uderzając o niego głową.
- Wszystko w porządku?! Nic ci nie jest?! ___! ___! ___!!!
Słyszałaś czyjś głos, który brzmiał jak echo. O twoje uszy obijały się dźwięki jakby ktoś krzyczał do studni. Rozchyliłaś lekko powieki i jedyne co ujrzałaś to rozmazany obraz. Po chwili wszystko zniknęło, a ty straciłaś kontakt ze światem...
Otworzyłaś oczy. Dookoła panowała cisza i mrok. Poczułaś, że leżysz na czymś miękkim. Podniosłaś się do siadu.
- Ktoś tu jest? - odezwałaś się
Po wypowiedzeniu tych słów coś gwałtownie się na ciebie rzuciło. Aż z pozycji siedzącej znowu miałaś leżąc.
- Obudziłaś się. - usłyszałaś znajomy głos
- Jimin?
- Nawet nie wiesz jak bardzo się martwiłem.
Chłopak leżał na tobie mocno cię obejmując. Poczułaś jak po jego policzku, który przylegał do twojego spłynęła łza. Po chwili jednak podniósł się. Dając ci możliwość oddechu.
- Tak bardzo się bałem, że nie odzyskasz przytomności. Wiesz ile godzin tak leżałaś? Już jest środek nocy.
- Siedziałeś tu przez ten cały czas? - spytałaś
Kiwnął twierdząco głową. Przytuliłaś się do niego i oparłaś głowę na jego klatce piersiowej. Słyszałaś jak bardzo niespokojne było jego serce.
- Przepraszam, że musiałeś się o mnie martwić przez moją nieostrożność.
- Nie przepraszaj.
Jimin zmęczony płaczem i czuwaniem przy tobie opadł na łóżko i po chwili zasnął. Uśmiechnęłaś się i pogładziłaś go po włosach. Położyłaś się koło niego i spaliście tak całą noc.
Rano, gdy tylko otworzyłaś oczy ujrzałaś parę błyszczących oczu wpatrujących się w ciebie. Znowu zrobiło ci się ciepło na sercu, a na twarzy zagościł uśmiech.
- Obudziłaś się.
- Mhm... Teraz już zawsze chcę się budzić przy tobie.

~ Kawai 

" Złe dobrego początki "

Numer scenariusza: 16

Tytuł: " Złe dobrego początki "

Z: Ty, Jeon Jeongguk i Kim Taehyung ( Jungkook, V - BTS )

Długość: 1 częściowy 

Dla: Vkook

Gatunek: hetero

_______

Dziś był bardzo upalny dzień. Gdy tylko skończyłaś lekcje żwawym krokiem ruszyłaś w stronę domu, żeby jak najszybciej uciec z zasięgu promieni słonecznych. Co jakiś czas mijały cię wozy strażackie. Z powodu suszy i silnego słońca w twojej okolicy wybuchało dużo pożarów.

Weszłaś do domu i poczułaś duszący zapach spalenizny. Woń oraz chmura siwego dymu wydobywała się z kuchni. Nawet nie zdejmując butów szybko pobiegłaś w jej kierunku. Gdy dotarłaś na miejsce ujrzałaś sylwetkę młodego chłopaka. Szybko podbiegłaś w jego stronę i spytałaś:

- Wszystko w porządku? Co się stało?

Zadając te pytania złapałaś go i zaczęłaś prowadzić w stronę wyjścia.

- Spokojnie siostra. Tylko kotlety mi się trochę spaliły.

Powiedziawszy to wyrwał się z twojego uścisku i poszedł otworzyć okno. Już za jakiś czas siwa chmura znikła.

- Nawet nie masz pojęcia jak bardzo się przestraszyłam. - krzyknęłaś za bratem

- Nie gotuję, źle... Gotuję, też źle. - powiedział z wyrzutem

- Co ciebie tak nagle wzięło na gotowanie?

- Rodzice wyjechali na parę dni i kazali mi się zająć młodszą siostrą. - wyjaśnił

- Jungkook mogłeś zaczekać na mnie i wtedy zrobilibyśmy to razem.

- Dobrze, dobrze. Następnym razem tak zrobimy, a teraz zamów pizze. - uśmiechnął się i rozczochrał twoje włosy.

Odwzajemniłaś uśmiech i poszłaś po telefon. Po złożeniu zamówienia ruszyłaś w stronę salonu i dołączyłaś do brata oglądającego TV. Jungkook siedział na kanapie ciągle skacząc po kanałach.

- Czy na każdym programie musi być coś o żarciu kiedy jestem tak głodny?

Siedział z grymasem na twarzy ciągle narzekając.

- Jak masz mi tu tak cały czas narzekać może po prostu weź książkę.

- Ale książki są za nudne.

Odetchnęłaś ciężko i poszłaś w kierunku swojego pokoju. Twój starszy brat czasami grymasił jak małe dziecko. Rzuciłaś się na łóżko i leżałaś tak zapominając o wszystkim naokoło. Za jakiś czas zerknęłaś na zegarek. Minęła już godzina odkąd złożyłaś zamówienie. Wyszłaś ze swojego pokoju i poszłaś do brata, który nadal siedział przed TV prawie zasypiając z pilotem w ręku.

- Jeszcze nikt nie przyszedł z zamówieniem? - spytałaś

Odpowiedziało ci przeczące kiwanie głową. Nagle usłyszałaś dzwonek u drzwi i poszłaś w ich kierunku. Gdy je otworzyłaś stał młody chłopak ze zbawieniem w rękach.

- 35zł

- A gdzie rekompensata za ponad godzinę czekania? - spytałaś poważnym tonem

- Nie ustalałem nic takiego z szefem.

- Więc proszę to ustalić ze mną... Panie Taehyung. - dodałaś po zerknięciu na identyfikator chłopaka

- Więc... mogę ci to zrekompensować w swój sposób. - uśmiechnął się zadziornie i zrobił krok w twoją stronę

- No ile można czekać? - Jungkook wparował do przedpokoju, wyrwał ci z rąk pizze i poszedł do kuchni

Taehyung trochę się speszył widząc, że nie jesteś sama.

- 20zł... Może być? - spytał

Kiwnęłaś twierdząco głową i zapłaciłaś.

Weszłaś do kuchni i zajęłaś miejsce przy stole na przeciwko brata. 

- Co ja bym bez ciebie zrobiła?

- Zjada byś więcej pizzy. - zaśmiał się

- Ej. Nie ma tak. Dzielimy się po pół.

Jungkook zabrał ze stołu pizze i ze śmiechem poleciał do swojego pokoju zamykając się w nim.

- Jungkook otwórz te drzwi! Jestem głodna!

- No dobra, chodź. - otworzył je po chwili i wciągnął cię do środka

- Pabo. - zaśmiałaś się

Następnego dnia, gdy weszłaś do domu usłyszałaś dwa męskie głosy. Ściągnęłaś buty i zakradłaś się do salonu. Siedział tam twój brat z jakimś chłopakiem.

- O ___, jesteś... To mój stary kolega ze szkoły, Taehyung.

Spojrzałaś na chłopaka i okazało się, że był to ten sam co wczoraj dostarczył wam pizze.

- Cześć. - powiedział nasuwając na usta szeroki uśmiech

- Hej. - niechętnie odwzajemniłaś uśmiech i poszłaś do swojego pokoju

Wyciągnęłaś potrzebnie książki, zeszyty i zaczęłaś odrabiać lekcje. Po zakończeniu nauki odłożyłaś wszystko na swoje miejsce i położyłaś się na łóżku. Nagle do twojego pokoju wszedł Jungkook.

- Zaproponowałem Taehyung'owi żeby został u nas na noc.

- Jak możesz pozwalać komuś obcemu nocować u nas kiedy rodziców nie ma w domu?

- Znam go już wiele lat. Nie jest tak całkiem obcy.

- Dla ciebie nie, ale dla mnie tak.

- Więc powiedzmy, że to jest mój gość. Ty nie musisz się niczym przejmować. - ustalił i wyszedł z pokoju

Było ci to całkowicie nie na rękę, ale nic nie mogłaś zrobić. W końcu ufałaś swojemu bratu i wiedziałaś, że nie zadaje się z byle kim.

W środku nocy obudził cię dźwięk otwierających się drzwi od twojego pokoju. Aż cała zdrętwiałaś.

- ___ śpisz? - usłyszałaś głos Taehyung'a

Słysząc to jeszcze mocniej zacisnęłaś powieki. Myślałaś, że jeśli to zignorujesz unikniesz jakiegokolwiek kontaktu z nieznajomym. Jenak nagle poczułaś jego rękę na swoim ramieniu. Szybko podniosłaś się do siadu.

- Co robisz w moim pokoju o tej porze? - spytałaś stanowczo

- Zachciało mi się pić. - wyjaśnił

- Więc dlaczego po prostu nie pójdziesz do kuchni się napić? - zadałaś pytanie nieco poirytowana

- Nie chciałem tak sam kręcić się po domu. Jeszcze źle byście to odebrali.

Odetchnęłaś głośno i zeszłaś z łóżka po czym poszłaś z chłopakiem do kuchni. Gdy chciałaś zapalić światło złapał twoją rękę.

- Lepiej zróbmy to po ciemku. Nie chcę żeby Jungkook się obudził.

Udałaś, że nie zauważyłaś w tym podtekstu i poszłaś po szklankę i butelkę wody.

- Proszę bardzo. - powiedziałaś podając mu to czego potrzebował

Chłopak podziękował i zawiesił swój wzrok na tobie.

- Patrz co robisz! - krzyknęłaś

- Nie potrafisz wycelować w szklankę?! - dodałaś

Na podłodze pojawiła się ogromna kałuża wody mineralnej.

- Aish... przepraszam.

Taehyung zauważył ścierkę wiszącą koło zlewu i ruszył w jej kierunku. Jednak poślizgnął się na mokrych kafelkach i poleciał prosto na ciebie. Oczywiście straciłaś równowagę i już po chwili leżałaś na podłodze przygnieciona przez ciało chłopaka. Nagle światło się zapaliło, a w wejściu do kuchni stanął Jungkook.

- Co tu się dzieje?... Taehyung dlaczego leżysz na mojej siostrze?!

- Nic nie zaszło. - zaczął się tłumaczyć

Zszedł z ciebie i pomógł ci wstać.

- Oppa to nie tak jak myślisz.

- Nie chcę o tym myśleć... ___ idź do mojego pokoju.

- Po co?

- Będziesz spała ze mną.

- Co? Ale...

- Wtedy będę spokojny.

Powiedziawszy to złapał cię za nadgarstek i pociągnął w stronę swojego pokoju. Gdy byliście już w środku podeszłaś do biurka i usiadłaś na krześle, które przy nim stało.

- Nie idziesz spać? - spytał

- Nie mam gdzie.

- Kładź się koło mnie.

- Nie będę spała z tobą w jednym łóżku.

- Przecież jestem twoim bratem... Jaki problem?

- To krępujące.

- Już nie wymyślaj i chodź tu.

Byłaś bardzo zmęczona i jednocześnie wiedziałaś, że nie masz wyboru, więc położyłaś się koło brata i starałaś jak najszybciej zasnąć.

Następnego dnia obudziłaś się w objęciach brata. Jungkook oczywiście nie mógł kontrolować swoich czynów podczas snu. Dyskretnie wydostałaś się z jego objęcia i poszłaś przygotować śniadanie. Gdy tylko skończyłaś chłopcy weszli do kuchni.

- O zrobiłaś śniadanie? Dzięki.- ucieszył się Jungkook

- Smacznego. - uśmiechnęłaś się

Zauważyłaś jak Taehyung nieśmiało odwzajemnia uśmiech. Było po nim widać, że cały czas jest mu głupio po tym co wydarzyło się w nocy. Było ci go trochę szkoda, bo wiedziałaś, że chyba nie chciał źle.

- Z okazji, że mamy sobotę może wybierzemy się do kina? - zaproponował Jungkook

- Dobry pomysł. - poparł Taehyung

- Zależy na co. - dodałaś

- A to już niespodzianka. - Jungkook uśmiechnął się uroczo

Po zjedzeniu śniadania i ogarnięciu kuchni wybraliście się do kina.

- Jungkook powiedz mi wreszcie na co idziemy.

- Zobaczysz.

Zajęłaś miejsce między bratem, a Taehyung'iem. Gdy film się zaczął zorientowałaś się, że to najzwyczajniej w świecie horror. Gatunek, którego nie mogłaś strawić.

- Jak mogłeś mi to zrobić? Przecież wiesz, że nie znoszę horrorów. - skierowałaś słowa do brata

- Kiedyś w końcu musisz się do nich przekonać.

- Teraz to jest jeszcze bardziej niemożliwe.

To był chyba najstraszniejszy film jaki przytrafiło ci się oglądać. Myślałaś, że zaraz padniesz na zawał. Co chwilę tylko chowałaś głowę pod koszulkę. W pewnym momencie ze strachu automatycznie wtuliłaś się w brata i zostałaś w tej pozycji aż do końca seansu. Gdy film dobiegł końca odetchnęłaś z ulgą. Miałaś już tego serdecznie dosyć. Po chwili zapaliły się światła i zauważyłaś, że siedzisz wtulona w Taehyung'a. Przez to, że było ciemno musiałaś się pomylić kto siedzi z której strony.

- Widzę, że nawet się polubiliście. - zaśmiał się Jungkook

Zawstydzona szybko odsunęłaś się od chłopaka.

- Nawet mnie nie denerwuj. - powiedziałaś przez zęby

Szczerze to byłaś bardziej zawstydzona niż zła. Dzięki Taehyung'owi podczas oglądania czułaś się lepiej. Ani razu się od ciebie nie odsunął, ani cię nie odepchnął. Myśląc o tym na twoich ustach mimowolnie pojawił się uśmiech, a w sercu zrobiło się dziwnie ciepło. 

Po powrocie do domu poszłaś z bratem zregenerować się na tarasie. Słońce już powoli chowało się za koronami drzew dzięki czemu temperatura była znośna. 

- Jungkook... Opowiedz mi coś o Taehyung'u.

- Największy wariat jakiego znam, zawsze potrafi poprawić humor. Jednak pod maską idioty chowa się się rodzinna i kochająca dusza.

- Hm. Rozumiem. - uśmiechnęłaś się

- A dlaczego pytasz? - skierował swój wzrok na ciebie.

- Z czystej ciekawości.

- Coś mi tu śmierdzi.

- Może znowu spaliłeś kotlety.

- To nie jest śmieszne.

- Pójdę pierwsza.

Opuściłaś taras i poszłaś do swojego pokoju. Wzięłaś z regału swoją ulubioną książkę i usiadłaś na łóżku. Zdążyłaś przeczytać trzy linijki kiedy czytanie przerwały ci wibracje telefonu. Spojrzałaś na wyświetlacz i zauważyłaś wiadomość od nieznanego numeru.

" Możemy się spotkać w parku za 15 minut? "

" Kto pisze? "

" Przyjdź to się dowiesz. "

Nie wiedziałaś co masz zrobić. Postanowiłaś pójść do brata.

- Dawałeś komuś mój numer?

- Nie pamiętam.

- Odpowiedz mi normalnie. Tak czy Nie?

- Co jeśli powiem, że tak?

- To, że ktoś chce się ze mną spotkać w parku, a ja nawet nie wiem kto to.

- Zrobisz jak zechcesz.

- Chodź ze mną.

- Nie możesz pójść sama?

- W takim razie nigdzie nie idę.

- O Matko, ale jesteś problemowa... Powiedzmy, że wiem kto to napisał. Zaufaj mi i idź. 

Te słowa dodały ci trochę więcej odwagi. Szybko się zebrałaś i wyszłaś z domu. Na dworze było już ciemno. Gdy dotarłaś na miejsce poprawiłaś włosy i weszłaś na teren parku. Szłaś przed siebie rozglądając się ostrożnie. Nagle znikł ci cały obraz. Poczułaś na oczach czyjeś dłonie. Trochę się przestraszyłaś, ale zachowałaś spokój.

- Zgaduję, że to osoba, która wysłała do mnie SMS'a.

W tym momencie dłonie przeniosły się na twoje ramiona i obróciły cię w stronę właściciela. Twoim oczom ukazał się Taehyung. Nie wiedziałaś w jakim celu cię tu sprowadził, ale mimowolnie się uśmiechnęłaś na jego widok.

- Więc... Dlaczego chciałeś żebym tu przyszła?

- Chciałem spędzić z tobą trochę czasu. - uśmiechnął się uroczo

- Rozumiem, ale dlaczego nie dawałeś żadnego znaku, że to ty.

- Bałem się, że jeśli będziesz wiedziała, że to ja to nie przyjdziesz.

- Więc to tak? Możesz mi nie wierzyć, ale bardzo cię polubiłam i na pewno bym przyszła. - powiedziawszy to na twoich polikach pojawiły się rumieńce. Zorientowałaś się, że może za bardzo się rozpędziłaś

Patrzył na ciebie z wyraźną radością w oczach.

- To idziemy się przejść? - spytał

Twierdząco kiwnęłaś głową i poszliście przed siebie. Pogoda była idealna. Nie było ani za ciepło, ani za zimno. Nieba nie zakrywała ani jedna chmurka. Odchyliłaś głowę i zaczęłaś przyglądać się nocnym iskierkom. Oczywiście musiałaś się potknąć. Już prawie leżałaś na ziemi kiedy Taehyung cię złapał. Wasze klatki piersiowe się zetknęły, a twarze dzieliły milimetry. Patrzył ci głęboko w oczy i wyglądał jakby nie zamierzał się ruszyć. Trochę cię krępowała ta sytuacja. Naparłaś na niego dając mu do zrozumienia, że chcesz już stanąć o własnych siłach.

- Co ty na to żebyśmy pojechali gdzieś razem na wakacje? - spytał

- Słucham?

- To zgadzasz się czy mam cię porwać? - zaśmiał się i wziął cię na ręce

- Puszczaj, jestem za ciężka.

- Będzie mi ciężko jeśli ze mną nie pojedziesz.

- No dobrze dobrze. Spędzę z tobą te wakacje. - uśmiechnęłaś się

Na jego twarzy wypisało się takie szczęście, że aż trudno to opisać. Było po nim widać, że naprawdę bardzo się cieszy. Przytulił cię mocno i czułaś jak przez jego ciało przechodzą dreszcze radości. Też mocno się do niego przytuliłaś. Ten drań sprawiał, że czułaś się naprawdę dobrze.

~ Kawai