" Złe dobrego początki "

Numer scenariusza: 16

Tytuł: " Złe dobrego początki "

Z: Ty, Jeon Jeongguk i Kim Taehyung ( Jungkook, V - BTS )

Długość: 1 częściowy 

Dla: Vkook

Gatunek: hetero

_______

Dziś był bardzo upalny dzień. Gdy tylko skończyłaś lekcje żwawym krokiem ruszyłaś w stronę domu, żeby jak najszybciej uciec z zasięgu promieni słonecznych. Co jakiś czas mijały cię wozy strażackie. Z powodu suszy i silnego słońca w twojej okolicy wybuchało dużo pożarów.

Weszłaś do domu i poczułaś duszący zapach spalenizny. Woń oraz chmura siwego dymu wydobywała się z kuchni. Nawet nie zdejmując butów szybko pobiegłaś w jej kierunku. Gdy dotarłaś na miejsce ujrzałaś sylwetkę młodego chłopaka. Szybko podbiegłaś w jego stronę i spytałaś:

- Wszystko w porządku? Co się stało?

Zadając te pytania złapałaś go i zaczęłaś prowadzić w stronę wyjścia.

- Spokojnie siostra. Tylko kotlety mi się trochę spaliły.

Powiedziawszy to wyrwał się z twojego uścisku i poszedł otworzyć okno. Już za jakiś czas siwa chmura znikła.

- Nawet nie masz pojęcia jak bardzo się przestraszyłam. - krzyknęłaś za bratem

- Nie gotuję, źle... Gotuję, też źle. - powiedział z wyrzutem

- Co ciebie tak nagle wzięło na gotowanie?

- Rodzice wyjechali na parę dni i kazali mi się zająć młodszą siostrą. - wyjaśnił

- Jungkook mogłeś zaczekać na mnie i wtedy zrobilibyśmy to razem.

- Dobrze, dobrze. Następnym razem tak zrobimy, a teraz zamów pizze. - uśmiechnął się i rozczochrał twoje włosy.

Odwzajemniłaś uśmiech i poszłaś po telefon. Po złożeniu zamówienia ruszyłaś w stronę salonu i dołączyłaś do brata oglądającego TV. Jungkook siedział na kanapie ciągle skacząc po kanałach.

- Czy na każdym programie musi być coś o żarciu kiedy jestem tak głodny?

Siedział z grymasem na twarzy ciągle narzekając.

- Jak masz mi tu tak cały czas narzekać może po prostu weź książkę.

- Ale książki są za nudne.

Odetchnęłaś ciężko i poszłaś w kierunku swojego pokoju. Twój starszy brat czasami grymasił jak małe dziecko. Rzuciłaś się na łóżko i leżałaś tak zapominając o wszystkim naokoło. Za jakiś czas zerknęłaś na zegarek. Minęła już godzina odkąd złożyłaś zamówienie. Wyszłaś ze swojego pokoju i poszłaś do brata, który nadal siedział przed TV prawie zasypiając z pilotem w ręku.

- Jeszcze nikt nie przyszedł z zamówieniem? - spytałaś

Odpowiedziało ci przeczące kiwanie głową. Nagle usłyszałaś dzwonek u drzwi i poszłaś w ich kierunku. Gdy je otworzyłaś stał młody chłopak ze zbawieniem w rękach.

- 35zł

- A gdzie rekompensata za ponad godzinę czekania? - spytałaś poważnym tonem

- Nie ustalałem nic takiego z szefem.

- Więc proszę to ustalić ze mną... Panie Taehyung. - dodałaś po zerknięciu na identyfikator chłopaka

- Więc... mogę ci to zrekompensować w swój sposób. - uśmiechnął się zadziornie i zrobił krok w twoją stronę

- No ile można czekać? - Jungkook wparował do przedpokoju, wyrwał ci z rąk pizze i poszedł do kuchni

Taehyung trochę się speszył widząc, że nie jesteś sama.

- 20zł... Może być? - spytał

Kiwnęłaś twierdząco głową i zapłaciłaś.

Weszłaś do kuchni i zajęłaś miejsce przy stole na przeciwko brata. 

- Co ja bym bez ciebie zrobiła?

- Zjada byś więcej pizzy. - zaśmiał się

- Ej. Nie ma tak. Dzielimy się po pół.

Jungkook zabrał ze stołu pizze i ze śmiechem poleciał do swojego pokoju zamykając się w nim.

- Jungkook otwórz te drzwi! Jestem głodna!

- No dobra, chodź. - otworzył je po chwili i wciągnął cię do środka

- Pabo. - zaśmiałaś się

Następnego dnia, gdy weszłaś do domu usłyszałaś dwa męskie głosy. Ściągnęłaś buty i zakradłaś się do salonu. Siedział tam twój brat z jakimś chłopakiem.

- O ___, jesteś... To mój stary kolega ze szkoły, Taehyung.

Spojrzałaś na chłopaka i okazało się, że był to ten sam co wczoraj dostarczył wam pizze.

- Cześć. - powiedział nasuwając na usta szeroki uśmiech

- Hej. - niechętnie odwzajemniłaś uśmiech i poszłaś do swojego pokoju

Wyciągnęłaś potrzebnie książki, zeszyty i zaczęłaś odrabiać lekcje. Po zakończeniu nauki odłożyłaś wszystko na swoje miejsce i położyłaś się na łóżku. Nagle do twojego pokoju wszedł Jungkook.

- Zaproponowałem Taehyung'owi żeby został u nas na noc.

- Jak możesz pozwalać komuś obcemu nocować u nas kiedy rodziców nie ma w domu?

- Znam go już wiele lat. Nie jest tak całkiem obcy.

- Dla ciebie nie, ale dla mnie tak.

- Więc powiedzmy, że to jest mój gość. Ty nie musisz się niczym przejmować. - ustalił i wyszedł z pokoju

Było ci to całkowicie nie na rękę, ale nic nie mogłaś zrobić. W końcu ufałaś swojemu bratu i wiedziałaś, że nie zadaje się z byle kim.

W środku nocy obudził cię dźwięk otwierających się drzwi od twojego pokoju. Aż cała zdrętwiałaś.

- ___ śpisz? - usłyszałaś głos Taehyung'a

Słysząc to jeszcze mocniej zacisnęłaś powieki. Myślałaś, że jeśli to zignorujesz unikniesz jakiegokolwiek kontaktu z nieznajomym. Jenak nagle poczułaś jego rękę na swoim ramieniu. Szybko podniosłaś się do siadu.

- Co robisz w moim pokoju o tej porze? - spytałaś stanowczo

- Zachciało mi się pić. - wyjaśnił

- Więc dlaczego po prostu nie pójdziesz do kuchni się napić? - zadałaś pytanie nieco poirytowana

- Nie chciałem tak sam kręcić się po domu. Jeszcze źle byście to odebrali.

Odetchnęłaś głośno i zeszłaś z łóżka po czym poszłaś z chłopakiem do kuchni. Gdy chciałaś zapalić światło złapał twoją rękę.

- Lepiej zróbmy to po ciemku. Nie chcę żeby Jungkook się obudził.

Udałaś, że nie zauważyłaś w tym podtekstu i poszłaś po szklankę i butelkę wody.

- Proszę bardzo. - powiedziałaś podając mu to czego potrzebował

Chłopak podziękował i zawiesił swój wzrok na tobie.

- Patrz co robisz! - krzyknęłaś

- Nie potrafisz wycelować w szklankę?! - dodałaś

Na podłodze pojawiła się ogromna kałuża wody mineralnej.

- Aish... przepraszam.

Taehyung zauważył ścierkę wiszącą koło zlewu i ruszył w jej kierunku. Jednak poślizgnął się na mokrych kafelkach i poleciał prosto na ciebie. Oczywiście straciłaś równowagę i już po chwili leżałaś na podłodze przygnieciona przez ciało chłopaka. Nagle światło się zapaliło, a w wejściu do kuchni stanął Jungkook.

- Co tu się dzieje?... Taehyung dlaczego leżysz na mojej siostrze?!

- Nic nie zaszło. - zaczął się tłumaczyć

Zszedł z ciebie i pomógł ci wstać.

- Oppa to nie tak jak myślisz.

- Nie chcę o tym myśleć... ___ idź do mojego pokoju.

- Po co?

- Będziesz spała ze mną.

- Co? Ale...

- Wtedy będę spokojny.

Powiedziawszy to złapał cię za nadgarstek i pociągnął w stronę swojego pokoju. Gdy byliście już w środku podeszłaś do biurka i usiadłaś na krześle, które przy nim stało.

- Nie idziesz spać? - spytał

- Nie mam gdzie.

- Kładź się koło mnie.

- Nie będę spała z tobą w jednym łóżku.

- Przecież jestem twoim bratem... Jaki problem?

- To krępujące.

- Już nie wymyślaj i chodź tu.

Byłaś bardzo zmęczona i jednocześnie wiedziałaś, że nie masz wyboru, więc położyłaś się koło brata i starałaś jak najszybciej zasnąć.

Następnego dnia obudziłaś się w objęciach brata. Jungkook oczywiście nie mógł kontrolować swoich czynów podczas snu. Dyskretnie wydostałaś się z jego objęcia i poszłaś przygotować śniadanie. Gdy tylko skończyłaś chłopcy weszli do kuchni.

- O zrobiłaś śniadanie? Dzięki.- ucieszył się Jungkook

- Smacznego. - uśmiechnęłaś się

Zauważyłaś jak Taehyung nieśmiało odwzajemnia uśmiech. Było po nim widać, że cały czas jest mu głupio po tym co wydarzyło się w nocy. Było ci go trochę szkoda, bo wiedziałaś, że chyba nie chciał źle.

- Z okazji, że mamy sobotę może wybierzemy się do kina? - zaproponował Jungkook

- Dobry pomysł. - poparł Taehyung

- Zależy na co. - dodałaś

- A to już niespodzianka. - Jungkook uśmiechnął się uroczo

Po zjedzeniu śniadania i ogarnięciu kuchni wybraliście się do kina.

- Jungkook powiedz mi wreszcie na co idziemy.

- Zobaczysz.

Zajęłaś miejsce między bratem, a Taehyung'iem. Gdy film się zaczął zorientowałaś się, że to najzwyczajniej w świecie horror. Gatunek, którego nie mogłaś strawić.

- Jak mogłeś mi to zrobić? Przecież wiesz, że nie znoszę horrorów. - skierowałaś słowa do brata

- Kiedyś w końcu musisz się do nich przekonać.

- Teraz to jest jeszcze bardziej niemożliwe.

To był chyba najstraszniejszy film jaki przytrafiło ci się oglądać. Myślałaś, że zaraz padniesz na zawał. Co chwilę tylko chowałaś głowę pod koszulkę. W pewnym momencie ze strachu automatycznie wtuliłaś się w brata i zostałaś w tej pozycji aż do końca seansu. Gdy film dobiegł końca odetchnęłaś z ulgą. Miałaś już tego serdecznie dosyć. Po chwili zapaliły się światła i zauważyłaś, że siedzisz wtulona w Taehyung'a. Przez to, że było ciemno musiałaś się pomylić kto siedzi z której strony.

- Widzę, że nawet się polubiliście. - zaśmiał się Jungkook

Zawstydzona szybko odsunęłaś się od chłopaka.

- Nawet mnie nie denerwuj. - powiedziałaś przez zęby

Szczerze to byłaś bardziej zawstydzona niż zła. Dzięki Taehyung'owi podczas oglądania czułaś się lepiej. Ani razu się od ciebie nie odsunął, ani cię nie odepchnął. Myśląc o tym na twoich ustach mimowolnie pojawił się uśmiech, a w sercu zrobiło się dziwnie ciepło. 

Po powrocie do domu poszłaś z bratem zregenerować się na tarasie. Słońce już powoli chowało się za koronami drzew dzięki czemu temperatura była znośna. 

- Jungkook... Opowiedz mi coś o Taehyung'u.

- Największy wariat jakiego znam, zawsze potrafi poprawić humor. Jednak pod maską idioty chowa się się rodzinna i kochająca dusza.

- Hm. Rozumiem. - uśmiechnęłaś się

- A dlaczego pytasz? - skierował swój wzrok na ciebie.

- Z czystej ciekawości.

- Coś mi tu śmierdzi.

- Może znowu spaliłeś kotlety.

- To nie jest śmieszne.

- Pójdę pierwsza.

Opuściłaś taras i poszłaś do swojego pokoju. Wzięłaś z regału swoją ulubioną książkę i usiadłaś na łóżku. Zdążyłaś przeczytać trzy linijki kiedy czytanie przerwały ci wibracje telefonu. Spojrzałaś na wyświetlacz i zauważyłaś wiadomość od nieznanego numeru.

" Możemy się spotkać w parku za 15 minut? "

" Kto pisze? "

" Przyjdź to się dowiesz. "

Nie wiedziałaś co masz zrobić. Postanowiłaś pójść do brata.

- Dawałeś komuś mój numer?

- Nie pamiętam.

- Odpowiedz mi normalnie. Tak czy Nie?

- Co jeśli powiem, że tak?

- To, że ktoś chce się ze mną spotkać w parku, a ja nawet nie wiem kto to.

- Zrobisz jak zechcesz.

- Chodź ze mną.

- Nie możesz pójść sama?

- W takim razie nigdzie nie idę.

- O Matko, ale jesteś problemowa... Powiedzmy, że wiem kto to napisał. Zaufaj mi i idź. 

Te słowa dodały ci trochę więcej odwagi. Szybko się zebrałaś i wyszłaś z domu. Na dworze było już ciemno. Gdy dotarłaś na miejsce poprawiłaś włosy i weszłaś na teren parku. Szłaś przed siebie rozglądając się ostrożnie. Nagle znikł ci cały obraz. Poczułaś na oczach czyjeś dłonie. Trochę się przestraszyłaś, ale zachowałaś spokój.

- Zgaduję, że to osoba, która wysłała do mnie SMS'a.

W tym momencie dłonie przeniosły się na twoje ramiona i obróciły cię w stronę właściciela. Twoim oczom ukazał się Taehyung. Nie wiedziałaś w jakim celu cię tu sprowadził, ale mimowolnie się uśmiechnęłaś na jego widok.

- Więc... Dlaczego chciałeś żebym tu przyszła?

- Chciałem spędzić z tobą trochę czasu. - uśmiechnął się uroczo

- Rozumiem, ale dlaczego nie dawałeś żadnego znaku, że to ty.

- Bałem się, że jeśli będziesz wiedziała, że to ja to nie przyjdziesz.

- Więc to tak? Możesz mi nie wierzyć, ale bardzo cię polubiłam i na pewno bym przyszła. - powiedziawszy to na twoich polikach pojawiły się rumieńce. Zorientowałaś się, że może za bardzo się rozpędziłaś

Patrzył na ciebie z wyraźną radością w oczach.

- To idziemy się przejść? - spytał

Twierdząco kiwnęłaś głową i poszliście przed siebie. Pogoda była idealna. Nie było ani za ciepło, ani za zimno. Nieba nie zakrywała ani jedna chmurka. Odchyliłaś głowę i zaczęłaś przyglądać się nocnym iskierkom. Oczywiście musiałaś się potknąć. Już prawie leżałaś na ziemi kiedy Taehyung cię złapał. Wasze klatki piersiowe się zetknęły, a twarze dzieliły milimetry. Patrzył ci głęboko w oczy i wyglądał jakby nie zamierzał się ruszyć. Trochę cię krępowała ta sytuacja. Naparłaś na niego dając mu do zrozumienia, że chcesz już stanąć o własnych siłach.

- Co ty na to żebyśmy pojechali gdzieś razem na wakacje? - spytał

- Słucham?

- To zgadzasz się czy mam cię porwać? - zaśmiał się i wziął cię na ręce

- Puszczaj, jestem za ciężka.

- Będzie mi ciężko jeśli ze mną nie pojedziesz.

- No dobrze dobrze. Spędzę z tobą te wakacje. - uśmiechnęłaś się

Na jego twarzy wypisało się takie szczęście, że aż trudno to opisać. Było po nim widać, że naprawdę bardzo się cieszy. Przytulił cię mocno i czułaś jak przez jego ciało przechodzą dreszcze radości. Też mocno się do niego przytuliłaś. Ten drań sprawiał, że czułaś się naprawdę dobrze.

~ Kawai